ตีบ ๑ หมายถึง ว. มีอาการแคบเข้าผิดปรกติ (ใช้แก่สิ่งที่เป็นช่องกลวง)เช่น คอตีบ เส้นเลือดตีบ ไส้ตีบ.
น. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่งซึ่งพัฒนามาจากลูกผสมระหว่างกล้วยป่ากับกล้วยตานี.
[ตีระ–] (แบบ) ติตถ์, ดิตถ์, ท่านํ้า. (ส.; ป. ติตฺถ).
(แบบ) น. ฝั่ง. (ป., ส.).
ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อแห้ง,มักใช้ประกอบกับคํา เหม็น เป็น เหม็นตึ.
ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อแห้ง,มักใช้ประกอบกับคํา เหม็น เป็น เหม็นตึ.
ว. เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น, ตุตัง ก็ว่า.
น. อาคารที่ก่อสร้างด้วยอิฐปูนเป็นต้น.